Mieszkanie jako środek trwały w firmie

08.03.2018 Podatki
Oceń 5.00/5 (3)
Ekspert
Krzysztof Ulicki główny księgowy
firma: DOMINUS GRUPA DORADCZA SP. Z O.O.

Napisz do eksperta
Krzysztof Ulicki

DOMINUS GRUPA DORADCZA SP. Z O.O.

Określ temat i opisz czego chcesz dowiedzieć się od eksperta.
Odpowiedź zostanie wysłana na Twój adres e-mail.

 
 

Jednym z podstawowych składników majątku w firmie jest nieruchomość lokalowa. Oczywiście nie wszystkie firmy posiadają w swoich zasobach lokal na własność. Niektóre podmioty korzystają z lokalów na zasadzie wynajmu.

Kwalifikacja mieszkania w działalności gospodarczej

 

Podmioty prowadzące działalność gospodarczą, aby skorzystać z mieszkania dla celów prowadzonej działalności muszą posiadać jakikolwiek tytuł prawny do danego lokalu. Najczęstsze tytułu do lokalu mieszkalnego stanowią:

 

Mieszkanie stanowiące składnik majątku firmy

 

Mieszkania wykorzystywane na cele prowadzonej działalności na podstawie umowy najmu lub użyczenia stanowią tzw. obce składniki majątku, których użytkujący nie może zaliczyć do swoich środków trwałych i rozpocząć naliczanie amortyzacji. W przypadku mieszkań nabytych na własność albo tych, które stanowią współwłasność podatnika istnieje możliwość naliczania amortyzacji pod warunkiem przeznaczenia ich na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Mieszkania nabyte na własność albo współwłasność i przeznaczone do firmy należy wprowadzić do tabeli amortyzacyjnej i rozpocząć dokonywanie miesięcznych odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następnego po miesiącu przyjęcia go do używania.

 

Identyfikacja mieszkania w klasyfikacji środków trwałych ze względu na cel przeznaczenia

 

Przeznaczenie mieszkania stanowiącego własność lub współwłasność na poczet działalności gospodarczej zobowiązuje podatnika do odnalezienia tego typu nieruchomości w klasyfikacji środków trwałych zwanej dalej KŚT.

 

Mieszkania w KŚT znaleźć można pod pozycją 122 KŚT oznaczoną jako lokale mieszkalne, spółdzielcze, własnościowe prawo do lokalu, obejmującą wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku izby lub zespoły izb przeznaczone na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

 

Dodatkowo należy wspomnieć, że zgodnie z objaśnieniami KŚT lokale mieszkalne stanowią wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku samodzielne lokale mieszkalne, jak też i jego część obejmującą co najmniej jeden pokój o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2, jeżeli jest ona odrębnym przedmiotem najmu.

 

O zaliczeniu lokalu do właściwej pozycji KŚT decyduje głównie jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. Przykładem mogą być tutaj lokale niemieszkalne znajdujące się pod pozycją 121 KŚT w skład których zawierają się wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku izby lub zespoły izb nieprzeznaczone na stały pobyt ludzi, np. pomieszczenia biurowe oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

 

Ponadto, gdy zaistnieje sytuacja, w której dany lokal może charakteryzować zróżnicowane przeznaczenie, wówczas o zaliczeniu lokalu do właściwej pozycji KŚT zadecyduje przede wszystkim jego przeznaczenie.

 

Wartość początkowa lokalu mieszkalnego

 

Wprowadzenie do ewidencji środków trwałych własności lub współwłasności mieszkania odbywa się według określonej wartości początkowej, którą może stanowić:

 

Dla ustalenia kosztu wytworzenia należy rozgraniczyć wydatki wchodzące w jego skład oraz wyłączone.

 

Należy zaznaczyć, iż w przypadku, gdy podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia lokalu mieszkalnego, wówczas biegły powołany przez podatnika ustala wartość początkową w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych.

 

W przypadku kupna mieszkania jego wartość początkową należy ustalić o cenę nabycia w skład której wchodzą:

W sytuacji, gdy podatnik nie jest w stanie ustalić ceny nabycia lokalu mieszkalnego, wówczas za wartość początkową należy przyjąć kwotę wynikającą z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

 

Amortyzacja lokalu mieszkalnego metodą liniową

 

Po zidentyfikowaniu mieszkania pod pozycją 122 KŚT podatnik może zastosować właściwą stawkę amortyzacyjną jakiej podlegają lokale mieszkalne w wysokości 1,5% co oznacza, że rocznie w koszty uzyskania przychodów podatnik będzie miał prawo ująć 1,5% wartości początkowej danego mieszkania.

 

Ponadto, jeżeli tylko część lokalu mieszkalnego będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej (wynajmowana lub wydzierżawiana), to odpisów amortyzacyjnych należy dokonać dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości.

 

Indywidualna stawka amortyzacyjna

 

Podatnik może ustalić indywidualną stawkę amortyzacji dla używanych lub ulepszonych składników majątku, które po raz pierwszy wprowadził do ewidencji środków trwałych, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 2 - 10 lat, z wyjątkiem:

- dla których okres amortyzacji musi być trwać minimum 3 lata,


2. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

 

Budynki i lokale uznaje się za:

 

Lokal mieszkalny stanowiący współwłasność

 

Na koniec warto zaznaczyć, iż dla lokali mieszkalnych będących współwłasnością należy ustalić proporcję udziału współwłaściciela do wartości mieszkania. Przykładowo nieruchomość została zakupiona przez 2 osoby, które posiadają równy udział w wysokości 50%. Wartość mieszkania to 350 000 zł z czego wartość początkowa dla każdego z dwóch współwłaścicieli od której każdy z dwóch podatnik rozpocznie naliczanie odpisów amortyzacyjnych wyniesie 175 000 zł.

 

Należy jednak pamiętać, iż powyższy podział nie znajdzie zastosowania w przypadku małżonków posiadających wspólność majątkową bowiem w tej sytuacji, jedno z małżonku ma możliwość amortyzowania danego mieszkania w odrębnej działalności, ale jednocześnie drugi małżonek nie będzie w ogóle dysponował w swojej działalności przedmiotowym lokalem co będzie skutkowałem niemożliwością dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

 

 

Chcesz uzyskać dostęp do tego materiału?

Zarejestruj lub zaloguj się na portalu zafirmowani.pl i dołącz do społeczności firm!
Będziesz mógł promować swoją firmę i otrzymasz bezpłatny dostęp do:

Aplikacji księgowej online

Kontaktów z ekspertami, artykułów i materiałów video

Bazy edytowalnych dokumentów niezbędnych w firmie

Specjalnych ofert i rabatów

Chcesz mieć nieograniczony dostęp do wszystkich materiałów i funkcjonalności naszego portalu Zafirmowani.pl?

Załóż rachunek w Alior Banku i korzystaj ze wszystkich możliwości portalu!

Strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane na Twoim urządzeniu. Dowiedz się, jak możesz zmienić te ustawienia i uzyskaj dodatkowe informacje o wykorzystaniu plików cookies